”Aruba, daar leerde ik leven”
25 jaar geleden vertrok ik voor een periode van 4 jaar naar Aruba. Ik liet een baan als teamleider in het verpleeghuis los. Aruba, een klein paradijselijk eiland in het beneden winds Caribisch gebied.
Een ervaring die me heeft gevormd als mens.
Ik leerde daar leven in het nu, toen nog onbewust, maar daar is het wel zaadje gepland voor leven met de dag. Er was nog geen mobiele telefoon, WiFi, geen telebankieren en voor internet -wat er net was - moest je nog inbellen. Als je geluk had kreeg je verbinding.
Ik leerde mijn leven weer opnieuw op te bouwen zonder familie in de buurt en nieuwe vriendschappen te sluiten. Vrienden werd gekozen familie en als familie overkwam werd een ieder volledig ingesloten in het leven wat we daar hadden met elkaar. Iedere zondag van het ontbijt tot de avond BBQ met elkaar op t strand. Alles werd gedeeld.
Ik leerde daar geduld, heel veel geduld, heel heel heel veel geduld te hebben. Dagen stond ik de rij om de rekeningen te betalen. Behalve voor gas want daarvoor kocht je gewoon een nieuwe fles.
Aruba het land waar file is, veel file vanwege de geiten die op de snelweg lopen, waar iedereen geduldig wacht tot de geiten weer van de weg af te gaan. Waar andere mensen nog voor gelaten worden op rotondes.
Ik leerde dat je op vrijdag middag extra alert moest zijn in het verkeer vanwege slingende swalkende auto’s omdat de vrijmibo -als het salaris werd uitgekeerd - goed gevierd werd.
Er waren toen nog geen blaastesten op het eiland beschikbaar, het leven werd gevierd, elke dag, maar op uitbetaaldag een beetje extra.
Ik leerde er windsurfen en duiken om van mijn vissen angst af te komen. Ik leerde om niet meer te koken volgens recept omdat je nooit wist of groenten of andere ingrediënten geleverd werden.
Ik leerde leven met wat er beschikbaar was op dat moment. Ik leerde het eiland leven.
Bijzondere ervaringen van stroomuitval voor een week omdat de generator van het eiland kapot was tot de Orkaan Lenny die over het eiland raasde en het eiland volledig onderwater zette niemand maakte zich er druk om, het was zo en we dealde met.
Ik werkte in het ziekenhuis als verpleger en als vrijwilliger bij de Donkey Sanctuary en woonde op 200 meter van het strand.
Het eiland een blijvende herinnering omdat mijn oudste dochter daar geboren is.
Vandaag 18 maart dia de bandera, de dag van de vlag op Aruba en 25 jaar geleden kwam ik op deze feestdag aan op Aruba.
Een eiland net zo groot als texel.
Voor altijd in mijn hart.
Ik mocht daar zoveel leren over het leven en de eenvoud ervan.
Dankbaar voor alles wat het me gebracht heeft maar vooral leerde ik daar dat het leven ook anders kan dan de westere gehaastheid.
Liefs Ester 🧡
