Het is februari mijn telefoon gaat en ik neem op. Ik hoor een mannenstem aan de andere kant van de lijn die mij verteld dat hij het niet meer ziet zitten in zijn relatie en dat hij hulp nodig heeft. Ik vraag weet je vrouw dat je belt en hij antwoord “nee ik wil eerst zelf het 1 en ander op een rijtje zetten”. Inmiddels weet ik, omdat ik regelmatig mannen begeleid, dat veel mannen het eerst alleen uit willen zoeken voor dat ze hun partner betrekken, veelal doen zij dat vanuit het willen beschermen.
Ik nodig hem uit voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek om te onderzoeken wat zijn hulpvraag is en of ik en mijn manier van werken aansluiten bij hem. Hij stapt binnen en ik zie een jongeman machteloos, radeloos en met enorme spanning in zijn lijf. Ik nodig hem uit om te vertellen wat hem dwars zit. Ik ben niet zo’n prater hoor zegt hij nog maar ondertussen vertelt hij honderduit. Zijn hartslag bonkt zijn lijf bijna uit, zijn adem hoog en zie dat hij zijn opkomende tranen inslikt en weer wegduwt. Nadat hij een tijdje om de brij te hebben heen gedraaid benader ik hem met mijn directheid; ben je hier om je te vertellen in wat voor vreselijke relatie je zit en of wil je je relatie nog redden?of ben je hier misschien om kracht te verzamelen om een scheiding aan te vragen? en nodig hem uit om volledig eerlijk te zijn naar zichzelf.
Hij barst in huilen uit omdat hij denkt te voelen dat hij bij me is gekomen om kracht te verzamelen om een scheiding aan te vragen want hij ziet geen uitweg meer behalve uit elkaar. De deksel gaat van zijn put en hij huilt tot hij naar adem begint te happen en geef hem de ruimte om er even bij te blijven.. Ik kan niet meer zegt hij, ik kan niets goed doen en ik kan het niet meer. Maar wil je het nog vraag ik? Heb je nog ruimte om naar jezelf te kijken en wat jij doet in deze relatie? We kunnen het over je partner en jullie 3 kinderen hebben maar zij is hier niet dus dat vind ik niet zo passend of we kunnen het hebben over jou en wat jij doet of niet doet.
Mag ik een vraag stellen aan je? Natuurlijk zegt hij. Wat maakt dat je partner niet weet dat jij hier bent om over het eindigen van je relatie te praten? Wederom dikke tranen en de spijker op zijn kop. Ik uit me nooit verteld hij. Ik hou me altijd maar in en sta op ontploffen. Aha zeg ik dus er ligt een ingehouden communicatie? Ja zegt hij ik uit me nooit over hoe ik me voel of wat ik wil of waar ik naar verlang. In een relatie ontstaan er patronen waar je samen in zit en samen ook in stand houdt. Ingehouden communicatie is een boosdoener van een relatieprobleem. Maar ik wil haar geen pijn doen geeft hij aan. Maar doe je haar pijn als je uit wat jij voelt? Hij vraagt aan mij denk jij dat uit elkaar gaan de oplossing is? Ik kijk hem aan en ik zeg hem, misschien ben ik niet objectief en neutraal in deze, ik ben namelijk, gezien mijn eigen ervaring, altijd voor het samen aangaan.
Mag ik je iets vertellen over mezelf? Ja natuurlijk zegt hij. 12 jaar geleden kreeg ik een mededeling dat toen der tijd mijn man van mij wilde scheiden. Hij had zijn beslissing genomen zonder mij. Ik kreeg geen kans om er samen naar te kijken. Dat heeft mij veel pijn gedaan en heb daar heel veel therapie voor nodig gehad om dat te accepteren dat hij ervoor koos omdat zonder mij te doen. Ik snapte het toen niet nu wel. Hoe kon het zijn dat ik niet betrokken werd in onze relatie en dat hij niet gelukkig was? Dus als je het aan mij vraagt zou ik zeggen gooi het allemaal open van beschermen en inhouden van communicatie wordt niemand beter leg ik hem uit.
Samen begint bij jou en als je bij mij in behandeling wil komen dan kan dat als je bereid bent naar je eigen thema’s te kijken en als je samen wil komen kan dat natuurlijk ook maar alleen als je beide aan je eigen thema’s werkt zodat je vanuit contact met jezelf de verbinding met elkaar weer kan aangaan. Anders sta je hier mogelijk over een paar maanden weer.
Hij ging naar huis met een moeilijke taak in zijn leven, zijn ware gevoel uiten naar zijn vrouw, open en eerlijk. Die avond belde zijn vrouw om me te bedanken en aan te geven dat alles open lag en er ineens rust was omdat wat zij al maanden voelde en ook niet uiten ineens open lag. Ook zij was bereid om zichzelf te ontdekken in het traject Samen begint bij jou. We zijn nu 5 maanden verder, ze werken beide aan hun eigen thema’s en een gedeelte samen en hebben elkaar weer teruggevonden en herkennen hun patronen.
Dank jullie wel dat ik naast jullie mag staan en jullie vuur weer te zien branden. Liefs Ester 🧡 www.hethuisvanaandacht.nl
------ Samen begint bij jou -------
